top of page
Zoeken
Liesbeth Verboomen

Als loyaliteit destructief wordt


Loyaliteit is mooi. Je bent trouw en je komt je commitment na. Je kan je eigen grenzen bewaken in het je toewijden aan degene of aan datgene waarmee jij je verbonden hebt. Hierdoor kan er vol op jou gerekend worden.


Echter, loyaliteit kan ook stevig uit balans beleefd worden. En het kan lang duren vooraleer dat voor je helder wordt.


Vaak gaat er een stevige kwetsuur achter schuil. Als kind ben je loyaal aan je opvoeders. In goede en kwade dagen. Zonder dat je je bewust bent van deze woorden.


Hoe verwrongen het er in een gezin ook aan toe kan gaan, voor een kind is het zijn thuis, zijn vertrouwde omgeving, zijn kans om te overleven. Het kind is uitermate loyaal aan de mensen die hem grootbrengen. Het kent nu eenmaal niets anders. De thuissituatie is immers het ijkpunt, het referentiepunt.


Wanneer het opgegroeide kind het volwassen leven gaat leiden en verondersteld wordt op eigen benen te staan, wordt het vaak immens moeilijk door de jarenlange verwaarlozing. Psychische, emotionele en/of fysieke verwaarlozing.


Loyaal zijn is tot een overlevingspatroon uitgegroeid en dat wordt overal ingezet. Bij de werknemer, bij vrienden, in liefdesrelaties.

En dit houdt risico en gevaar in.


Doordat de persoonlijke grenzen destijds overschreden werden, weet het 'volwassen' geworden kind niet hoe om te gaan met nieuw grensoverschrijdend gedrag.


Je ziet deze mensen tot in den treure trouw zijn en richten zich zo ten gronde. Ze doen hartstikke hun best maar ze komen niet vooruit. Ze zijn niet in staat om uit een negatieve en soms ook ronduit gevaarlijke situatie of relatie te stappen. Ze denken dat ze het ditmaal wel goed zullen doen. Wel een antwoord kunnen bieden op de ontregelende gebeurtenissen wat ze als kind niet konden. Ze geraken volledig uitgeput en opgebrand. Doodmoe. Moedeloos. Depressief. Veel fysieke klachten tot ernstig ziek.


Ze belanden voortdurend in nieuwe verwaarlozing. Alleen, waar ze het als kind niet konden helpen zijn ze nu zelf verantwoordelijk geworden. Een bittere pil te slikken. Een lange maar noodzakelijke weg te gaan om werkelijk volwassen te worden en vrijheid te ervaren.


Want dat is waar het om gaat. Werkelijk volwassen worden betekent de verantwoordelijkheid over je eigen gedrag opnemen. De contradictie zo je wil, zit in het terugbrengen van loyaliteit naar een gezond level. Het besef dat waar je als kind niet uit kon, je als volwassen mens wel toe in staat bent. Een relatie verbreken, een job opzeggen, naar een andere buurt verhuizen: het mag, het kan, zonder schuldgevoel! Bewust afscheid nemen van wat jou geen deugd doet.


Tijd nemen om op adem te komen. En stapje voor stapje je eigen gedrag onder de loep nemen en hoe dat gedrag gevormd werd. Welke gebeurtenissen eraan gelinkt zijn en hoe nieuwe gelijkaardige gebeurtenissen het gekende belemmerende gedrag uitlokken.

Het doorbreken van de vicieuze cirkel. Het doorbreken van lijden. Het doorbreken van machteloosheid. Het doorbreken van grensoverschrijdend gedrag.


Leren om de eigenwaarde te zien en te voelen. Leren jezelf te respecteren. Grenzen leren voelen en ze aan te geven.


Leren dat er een ik is die broodnodig is om op een gezonde wijze, om veilig te kunnen verbinden met anderen.


Een dergelijk proces kan je niet alleen. Het is te veel om op eigen houtje aan te gaan. De verstrikkingen te warrig om zelf tot inzichten te komen. De basis te wankel. Alsof deze op drijfzand is gebouwd.


Om het bestaansfundament stevig te maken moet je door je donkerste gevoelens heenkomen. Dat moet je niet alleen doen.


Zoek steun en begeleiding. Ook dat kan een drempel zijn omdat je als kind reeds veel alleen en in volstrekte eenzaamheid hebt moeten doormaken. Hulp vragen hoort dan niet tot de gewoonte. Erger nog het kan als falen voelen.


Weet dat hulp vragen een teken van volwassenheid is. Dat op zich is al een enorm inzicht.


Vergeet niet: tussen en/of achter al het geledene en de verstrikkingen zit jouw vurige levendige krachtige zelf. Ook jij bent getalenteerd en draagt het licht in je.

Je bent waardevol en van belang!


Wanneer je je ontwikkeling aangaat zal je op een dag jezelf en anderen kunnen vergeven. Dan zal je zien wat voor kostbaars aan innerlijke schatten je meekreeg.


Welkom met al wat is. ❤️



133 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page